Piekary Rudne, znane również pod nazwami Rudne Piekary oraz Rudy Piekarskie, a w języku niemieckim jako Rudy Piekar, stanowią część miasta Tarnowskie Góry. Ta niegdyś niezależna wieś została przyłączona do Tarnowskich Gór w roku 1973.
W roku 1998, wraz z pobliskimi Bobrownikami, utworzyły nową dzielnicę o nazwie Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne. Oba te miejsca funkcjonowały wcześniej jako oddzielne byty, a granicą między nimi była prostokątna droga polna, obecnie znana jako ulice Zwycięstwa i 23 Stycznia, prowadząca do Lasowic. Dodatkowo istniała droga wiodąca z Tarnowskich Gór do Bytomia, której fragment znany jest teraz jako ulica Józefa Korola.
Warto również wspomnieć, że między 1945 a 1954 rokiem, Piekary Rudne stanowiły część gminy Bobrowniki. Następnie, od 1954 do 1972 roku, były częścią gromady Bobrowniki. Ta bogata historia kulturowa i administracyjna towarzyszyła przekształceniom oraz integracji w obrębie regionu.
Nazwa
Historia nazwy tej miejscowości jest bogata i złożona. W dokumentach geograficznych, takich jak Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, wydawanym w latach 1880–1902, można znaleźć wzmianki o Rudy Piekarskie, Piekary Rudne oraz niemieckim określeniu Polnisch Beckern.
W średniowiecznych aktach historycznych Piekary Rudne zapisywane były jako Piekary Polskie, co dokonane było w celu odróżnienia tej lokalizacji od Piekar Niemieckich, które znajdują się nad rzeką Brynicą, obecnie znanych jako Piekary Śląskie.
Analizując pierwszy człon nazwy, można zauważyć, że prawdopodobnie odnosi się on do służebnej roli mieszkańców, którzy mieli obowiązek wypiekania chleba dla swojego pana feudalnego. Z kolei drugi człon nazwy wywodzi się od rud metali wydobywanych w tym rejonie od czasów średniowiecznych, co podkreśla znaczenie tego obszaru w kontekście jego historycznej działalności przemysłowej.
Układ przestrzenny
Piekary Rudne to miejscowość, która wykształciła się jako typowa ulicówka, z zabudowaniami usytuowanymi po obu stronach drogi prowadzącej do Radzionkowa, znanej obecnie jako ul. Radzionkowska. Wzdłuż tej kluczowej drogi biegnie potok, który w Bobrownikach uchodzi do Stoły. Początkowo pola wsi rozciągały się długim pasem w kierunku południowym, ku Radzionkowu, oraz północnym, w stronę Nakła, obejmując stoki i szczyt Suchej Góry.
W Piekarach Rudnych istniały niegdyś dwie kolonie, z których obecnie zachowała się tylko jedna:
- Osiedle Królów – to kolonia willowa, która powstała po II wojnie światowej, około 1977 roku, na fragmencie dawnego placu ćwiczeń jednostek wojskowych z Tarnowskich Gór, znanego jako Eksem (z niem. Exerzierplatz),
- Sucha Góra – kolonia fryderycjańska, która zyskała swój kształt pod koniec XVIII wieku na południowym stoku Srebrnej Góry. Od XIX wieku była samodzielną gminą, a obecnie znajduje się w granicach Bytomia.
Historia
Historia Piekar Rudnych sięga 1369 roku, kiedy to wieś została po raz pierwszy wzmiankowana w dokumentach. W tym dniu, 26 stycznia, dwa dokumenty dotyczyły „dokonanego podziału zamku, miasta (Bytomia) oraz całej ziemi bytomskiej” pomiędzy księcia oleśnickiego Konrada II a księcia cieszyńskiego Przemysława I. Warto dodać, że Piekary Rudne były początkowo częścią parafii w Radzionkowie.
Pozostałe obiekty w kategorii "Dzielnice":
Rybna (Tarnowskie Góry) | Bobrowniki (Tarnowskie Góry) | Karłuszowiec | Lasowice (Tarnowskie Góry) | Lyszcze | Opatowice (Tarnowskie Góry) | Śródmieście-Centrum | Tłuczykąt | Osada Jana | Pniowiec | Repty Śląskie | Repecko | Piaseczna (Tarnowskie Góry) | Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne | Stare Tarnowice | Stare Repty | Czarna Huta (Tarnowskie Góry) | SowiceOceń: Piekary Rudne