Kościół św. Marcina w Tarnowskich Górach-Starych Tarnowicach (nowy)

Historia budowy kościoła sięga 5 czerwca 1899 roku, kiedy to parafia zawarła umowę z hrabią Guido Henckel von Donnersmarckiem, który zobowiązał się sfinansować powstanie świątyni. Dzięki jego wsparciu, budowa mogła rozpocząć się w 1899 roku i trwała do 1902 roku. W tym czasie projekt nadzorował wybitny architekt Ludwig Schneider, który nie tylko stworzył plany budowlane, ale również osobiście kierował pracami.

Kamień węgielny został położony 24 września 1899 roku, a w dniu 5 listopada 1901 roku budowla została oddana w stanie surowym. Uroczystość poświęcenia miała miejsce 25 sierpnia 1902 roku, prowadzone przez księdza dziekana Józefa Konieczkę z Radzionkowa. Kościół św. Marcina charakteryzuje się trzynawową, halową strukturą, z prezbiterium zamkniętym półkoliście i obniżonym w stosunku do głównej nawy.

Wyjątkowy wygląd budowli dopełniają dwie majestatyczne wieże: dużą, czworoboczną wieżę z iglicą znajdującą się w części południowej oraz ośmiokątną wieżyczkę schodową. Z racji swojej wartości architektonicznej oraz historycznej, budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków miasta Tarnowskie Góry, co podkreśla jego znaczenie w lokalnym krajobrazie kulturowym.