Kościół św. Anny w Tarnowskich Górach

---

Historia

Kościół Świętej Anny, wzniesiony w latach 1617–1619, został zaprojektowany jako świątynia ewangelicka. Był to drugi tego typu obiekt po kościele farnym (obecnym św. Piotra i Pawła). Jego fundatorami były mieszkańcy, w tym Goske oraz burmistrz Jakub Gruzelka, dzięki któremu kościół zyskał nazwę Jakoskirche—od jego imienia, a także wsparciu finansowemu w wysokości 700 talarów.

Jednakże już dziesięć lat po jego ukończeniu kościół formalnie został odebrany ewangelikom, chociaż katolicy zaczęli nim zarządzać dopiero w 1653 roku. Świątynia została zlokalizowana poza murami miejskimi, w miejscu drugiego cmentarza ewangelickiego, który znajdował się za Bramą Wrocławską, później znaną jako Gliwicka.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego, obiekt pełnił rolę kościoła garnizonowego, stanowiąc miejsce kultu dla żołnierzy 3 Pułku Ułanów oraz 11 Pułku Piechoty stacjonujących w Tarnowskich Górach.

Architektura

W wyniku rozwoju historycznego na przestrzeni wieków, do głównej struktury kościoła św. Anny w Tarnowskich Górach dobudowano w kolejnych stuleciach zarówno zakrystię, jak i prezbiterium, a sama wieża przeszła istotną przebudowę.

Oryginalny wystrój wnętrza, niestety, w dużej mierze zniknął. Spośród nielicznych pozostałości, na szczególną uwagę zasługuje obraz znajdujący się w ołtarzu głównym, namalowany w XVIII wieku. Przedstawia on Św. Annę, która nauczając, wskazuje na Matkę Boską. Warto również zaznaczyć, że boczne ołtarze, które kiedyś zdobiły wnętrze, zostały całkowicie zlikwidowane.

Wnętrze kościoła kryje również interesujące epitafia. Jednym z nich jest epitafium Marianny Kraker, z domu Zucher, które prawdopodobnie pochodzi z XVII wieku. Na zewnętrznym murze kościoła znajduje się mocno podniszczone epitafium nieznanej z nazwiska dziewczynki, Anny, którego datowanie sięga roku 1626.

---

Oceń: Kościół św. Anny w Tarnowskich Górach

---