Zbigniew Kaczmarek (sztangista)


Zbigniew Tadeusz Kaczmarek, urodzony 21 lipca 1946 roku w Tarnowskich Górach, jest postacią, która z pewnością na stałe wpisała się w karty polskiego sportu. Niestety, zmarł 15 maja 2023 roku w Hanowerze. Jako sztangista, Kaczmarek odniósł liczne sukcesy, w tym zdobycie brązowego medalu olimpijskiego. Był również wielokrotnym medalistą zarówno mistrzostw świata, jak i Europy, co tylko podkreśla jego wyjątkowy talent i zaangażowanie w tej dyscyplinie sportowej.

Kariera

Zbigniew Kaczmarek był utalentowanym sztangistą, który rywalizował w kategorii lekkiej, do 67,5 kg. Swoją przygodę ze sportem rozpoczął w Ludowym Zespole Sportowym w Tarnowskich Górach. Większość swojej sportowej kariery, trwającej od 1965 do 1981 roku, spędził, reprezentując barwy Górnika Siemianowice.

Jego pierwszy znaczący sukces miał miejsce w 1969 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Warszawie zdobył brązowy medal w wadze lekkiej. W tych zawodach jedynie utalentowani zawodnicy tacy jak Waldemar Baszanowski oraz węgierski sztangista János Bagócs mogli poszczycić się lepszymi wynikami.

W kolejnych latach Kaczmarek odnosił dalsze sukcesy, zdobywając złote medale na mistrzostwach świata w Columbus w 1970 roku oraz na mistrzostwach świata w Limie w 1971 roku. Jego osiągnięcia nie ustawały, a w 1972 roku stanął na starcie igrzysk olimpijskich w Monachium, gdzie uplasował się na trzeciej pozycji w wadze lekkiej. W tym czasie wyprzedzili go tylko dwaj znakomici zawodnicy: Mucharbij Kirżynow z ZSRR oraz Mładen Kuczew z Bułgarii.

W 1974 roku Kaczmarek zajął drugą lokatę na mistrzostwach świata w Manili, powtarzając ten wynik w 1975 roku podczas mistrzostw świata w Moskwie. W obu edycjach tylko Petro Korol z ZSRR potrafił uzyskać od niego lepszy wynik. Kolejne igrzyska, które odbyły się w Montrealu w 1976 roku, z pozoru przyniosły mu złoty medal, jednakże po przeprowadzonej kontroli dopingowej wykryto w jego organizmie zakazane substancje, co doprowadziło do dyskwalifikacji.

Powrócił jednak do formy, zdobywając brązowy medal na mistrzostwach świata w Stuttgarcie w 1977 roku, gdzie uplasował się za kubańskim sztangistą Roberto Urrutią oraz Siergiejem Piewznierem z ZSRR. Ostatni medal Kaczmarka to srebro na mistrzostwach świata w Gettysburgu w 1978 roku, gdzie znalazł się na podium pomiędzy reprezentantem Bułgarii Janko Rusewem a Günterem Ambraßem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Jego występ na igrzyskach olimpijskich w 1980 roku w Moskwie zakończył się na szóstej pozycji.

W trakcie swojej kariery zdobył także wiele medali mistrzostw Europy, w tym złoty w 1976 roku oraz srebrne w latach 1971, 1972, 1974, 1975 i 1977. Ponadto, jego brązowe występy miały miejsce w latach 1969, 1970, 1973 i 1978. Pięciokrotnie został mistrzem Polski.

W 1981 roku Kaczmarek wyjechał do Niemiec Zachodnich, gdzie kontynuował karierę w wadze lekkiej i średniej, zdobywając tam kilka tytułów mistrza Niemiec. Odszedł z tego świata 15 maja 2023 roku w Hanowerze, a 29 maja został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Tarnowskich Górach.

Odznaczenia

Zbigniew Kaczmarek, wyróżniający się sztangista, został odznaczony za swoje osiągnięcia w sporcie. Jego niezwykłe umiejętności i wkład w rozwój dyscypliny zostały docenione przez państwo polskie poprzez nadanie mu prestiżowych nagród.

  • krzyż kawalerski orderu odrodzenia polski,
  • złoty krzyż zasługi (1972).

Przypisy

  1. CEREMONIA POGRZEBOWA Ś.P. ZBIGNIEWA KACZMARKA. pzpc. [dostęp 07.12.2023 r.]
  2. Zmarł polski medalista olimpijski. Wybitny sportowiec walczył z ciężką chorobą. sport.interia.pl. [dostęp 15.05.2023 r.]
  3. Profil na chidlovski.net.
  4. Weightlifting at the 1976 Montréal Summer Games: Men’s Lightweight. sports-reference.com. [dostęp 19.05.2015 r.]
  5. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23.09.1972 r.

Oceń: Zbigniew Kaczmarek (sztangista)

Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:19