Michalina Wawrzynek

Sport i rekreacja

Michalina Irena Wawrzynek, z domu Piwowar, to wybitna postać w polskiej lekkoatletyce, która urodziła się 24 września 1931 roku w Tarnowskich Górach. Od wczesnych lat swojego życia Wiatr przynosił jej sukcesy w biegach średnich.

Jako wielokrotna rekordzistka, osiągnęła znaczące wyniki na krajowej i międzynarodowej arenie sportowej, zdobywając tytuł mistrzyni Polski w wielu konkurencjach. Jej wkład w rozwój lekkoatletyki oraz sukcesy na torze pozostają niekwestionowane i stanowią inspirację dla wielu młodych sportowców.

Kariera

Michałina Wawrzynek to znakomita postać w historii polskiej lekkiej atletyki. Rywalizowała głównie w biegach na 400 i 800 metrów, a także na nieco mniej popularnym obecnie dystansie 500 metrów.

W ciągu swojej kariery ustanowiła dwanaście rekordów Polski, w tym:

  • W biegu na 400 metrów uzyskała rezultat 58,2 sekundy w 1955 roku,
  • W biegu na 500 metrów poprawiła się aż siedmiokrotnie, osiągając najlepszy wynik 1:15,5 w 1957 roku,
  • W sztafetach 4 × 200 metrów (klubowy rekord 1:46,0 w 1956 roku),
  • Sztafeta 3 × 800 metrów, gdzie ustanowiła rekordy zarówno dla klubu (7:26,6), jak i reprezentacji (6:53,0) w 1956 roku,
  • Reprezentacyjny rekord w sztafecie 10 × 100 metrów wynosił 2:09,5, również w 1956 roku.

Michałina była mistrzynią Polski w wielu konkursach, zdobywając tytuł w biegu na 500 metrów w latach 1950 i 1951, w biegu na 400 metrów w latach 1952, 1953 oraz 1954, a także triumfując w biegach przełajowych na krótkim dystansie w 1955 i 1956 roku.

Oprócz tego, z powodzeniem biegała w sztafetach, zdobywając mistrzostwo w sztafecie 4 × 100 metrów oraz 4 × 200 metrów już w 1948 roku. Jednak nie tylko złote medale były jej udziałem. Zdobyła również wicemistrzostwo Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1947 roku, biegach przełajowych oraz biegu na 800 metrów w 1953 roku. W kolejnych latach sięgnęła po wicemistrzostwo w biegu na 400 metrów w 1956 i 1957 roku.

Na swoim koncie ma także brązowe medale, które wywalczyła w:

  • trójboju i pięcioboju w 1949 roku,
  • sztafecie 4 × 100 metrów w 1956 roku,
  • biegach przełajowych w 1958 roku.

W latach 1965–1967 reprezentowała Polskę w czterech meczach, zdobywając przy tym jedno zwycięstwo indywidualne.

Wachlarz jej osiągnięć zamykają rekordy życiowe, które obejmują:

  • bieg na 400 metrów – 57,8 sekundy (2 października 1966, Zabrze),
  • bieg na 500 metrów – 1:15,5 (1957),
  • bieg na 800 metrów – 2:15,4 (7 sierpnia 1960, Olsztyn).

W ciągu swojej kariery była związana z klubami takimi jak Pogoń Katowice oraz Stal Katowice, gdzie rozwijała swoje niezwykłe talenty sportowe.

Przypisy

  1. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011.
  2. a b c Henryk Kurzyński: Biografie członków Wunderteamu. W: Andrzej Karczmarski: Wunderteam. Lekkoatletyczna drużyna marzeń. Pruszków: Star Press, 2004.
  3. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski. Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1979.
  4. Henryk Gąszczak: Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007. [dostęp 20.06.2012 r.]

Oceń: Michalina Wawrzynek

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:9