Józef Dzielicki, urodzony w 1941 roku w Tarnowskich Górach, był wybitnym przedstawicielem polskiej medycyny. Jako specjalista w dziedzinach chirurgii, chirurgii dziecięcej oraz chirurgii klatki piersiowej, pozostawił po sobie znaczący ślad w świecie nauki i medycyny.
Był nie tylko utalentowanym lekarzem, ale także aktywnym nauczycielem akademickim, który dzielił się swoją wiedzą z młodymi pokoleniami studentów. Jego wkład w rozwój medycyny był nieoceniony, a osiągnięcia zawodowe zostały uhonorowane tytułem profesora nauk medycznych.
Niestety, Józef Dzielicki zmarł 10 grudnia 2022 roku, pozostawiając po sobie nie tylko pamięć o swoich dokonaniach, ale i inspirację dla przyszłych lekarzy.
Życiorys
„Józef Dzielicki, urodzony w 1941 roku w Tarnowskich Górach, był synem Stanisława i Marii z domu Ptak. Po odbyciu nauki w Szkole Podstawowej nr 1 oraz Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Tarnowskich Górach, zdecydował się na podjęcie studiów medycznych na Wydziale Lekarskim w Zabrzu, będącym częścią Śląskiej Akademii Medycznej. Ukończył je w 1966 roku, uzyskując tytuł lekarza. Po tym czasie rozpoczął karierę zawodową w Oddziale Chirurgii Szpitala Miejskiego nr 2 w Tarnowskich Górach.
W 1969 roku Dzielicki został powołany do służby wojskowej, gdzie stacjonował w Gubinie. Po jej zakończeniu podjął pracę w Klinice Chirurgii znajdującej się w Szpitalu Klinicznym przy ul. 3 Maja w Zabrzu, której dyrektorem był wówczas prof. Stanisław Szyszko. W roku 1974, awansował na stanowisko starszego asystenta, a w 1978 uzyskał specjalizację z chirurgii ogólnej oraz chirurgii klatki piersiowej. Tematem jego pracy doktorskiej była torakostomia okienkowa, zastosowana w leczeniu pacjentów z ropniakiem opłucnej. W 1979 roku objął stanowisko adiunkta w tej klinice.
W 1984 roku zainicjował otwarcie Kliniki Chirurgii Dziecięcej w nowym szpitalu dziecięcym w Zabrzu, pod kierownictwem prof. Bożeny Hager-Małeckiej. W roku 1990 przeprowadził habilitację, której tematem były odległe następstwa tracheostomii u małych dzieci na podstawie badań klinicznych oraz eksperymentalnych.
Dzielicki był uznawanym ekspertem, autorem i współautorem ponad 150 publikacji dotyczących torakochirurgii oraz 60 prac na temat chirurgii małoinwazyjnej, w której był jednym z pionierów w Polsce. Wprowadził wiele innowacyjnych zabiegów, wśród nich resekcje jelitowe, operacje tarczycy oraz usuwanie płata płucnego metodą torakoskopową, które po raz pierwszy wykonano w naszym kraju. Przez lata 1997–2007 kierował Akademickim Centrum Chirurgii Małoinwazyjnej dla Dorosłych i Dzieci, działającym przy Publicznym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Zabrzu.
W latach 1985–2000 sprawował funkcję przewodniczącego Śląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych, a również był długoletnim kierownikiem Kliniki Chirurgii Wad Rozwojowych Dzieci i Traumatologii przy Śląskim Uniwersytecie Medycznym. W 1993 roku uzyskał tytuł profesora Śląskiej Akademii Medycznej i w roku 2000 został profesorem zwyczajnym.
W okresie swojej kariery pełnił wiele odpowiedzialnych ról, był członkiem Senatu ŚAM oraz Komisji ds. Rozwoju Kadry Naukowej i Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów w latach 1981-1983. Dodatkowo, od 1992 do 2022 roku, pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie chirurgii dziecięcej.
Józef Dzielicki był dumnym ojcem dwóch synów, Adama, który wybrał zawód lekarza, oraz Dariusza, inżyniera informatyka. Zmarł 10 grudnia 2022 roku w wieku 81 lat, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej medycynie.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Carl Wernicke | Mateusz Spałek | Ewa Kusz | Zygmunt Pejsak | Maria KleinrokOceń: Józef Dzielicki