Teofil Królik, znany również jako Theophil Krolik, to postać o bogatej historii, która występuje na kartach polskiej oraz niemieckiej polityki na początku XX wieku. Urodził się 27 kwietnia 1851 roku w Tarnowskich Górach, a swoją działalność publiczną powiązał z górnictwem oraz aktywnością narodową.
Przez wiele lat związany był z niemiecką polityką, pełniąc funkcję posła do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego z ramienia partii Centrum w latach 1903-1906. Jego życie odzwierciedla złożoność i różnorodność relacji między Polakami a Niemcami w kontekście narodowej tożsamości oraz politycznych dążeń tamtego okresu.
Teofil Królik zmarł 20 sierpnia 1923 roku w swoim rodzinnym mieście, wystawiając na próbę swoją dziedzictwo narodowe oraz wpływ na życie społeczne regionu.
Życiorys
Teofil Królik przyszedł na świat 27 kwietnia 1851 roku w Tarnowskich Górach. Jego rodzina była głęboko związana z górnictwem, gdyż ojciec, Antoni Królik, również pracował w branży. Po zakończeniu nauki w szkole ludowej, Teofil podjął swoją karierę zawodową jako górnik, rozpoczętą w kopalni „Fryderyk”. Dzięki uzyskanym wynagrodzeniom z pracy, inwestował w polskojęzyczne publikacje, co światło na jego zaangażowanie w działalność kulturalną i narodową, zwłaszcza od lat 70. XIX wieku, kiedy nawiązał współpracę z polskimi działaczami, w tym z Karolem Miarką.
W 1889 roku Królik był jednym z głównych założycieli Związku Wzajemnej Pomocy (ZWP), a następnie przez kilka lat pełnił funkcję jego prezesa w latach 1891–1897. Po zakończeniu tej kadencji, zajął miejsce wiceprzewodniczącego organizacji w 1902 roku, pozostając aktywnym aż do jej fuzji z Zjednoczeniem Zawodowym Polskim w 1909 roku.
Królik był także przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Ludowego w Miasteczku Śląskim, a w 1892 roku zaangażował się w akcję zbierania podpisów pod petycją dotyczącą wprowadzenia języka polskiego w szkołach. Jako kolporter zajmował się dystrybucją książek i gazet, w tym współpracując z bytomskim wydawnictwem Katolika.
W roku 1898 jego kandydatura na posła do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego została poparta przez środowisko Katolika, reprezentujące katolicką partę Centrum. Jednak ostatecznie w wyborach czołowe miejsce zajął adwokat Bernhard Karl Stephan. W kolejnych wyborach w 1903 roku ponownie rozważano Teofila jako potencjalnego kandydata, aby zjednoczyć niemieckie Centrum z polskim ruchem narodowym w Górnym Śląsku. Mimo opracowania taktyki kandydata, ostatecznie Kierownictwo partii zdecydowało się na radcę Karla Antessa. Królik, mimo wszystko, wziął udział w tych wyborach, zdobywając 20 145 głosów, co stanowiło 43,3%. Przeszedł do drugiej tury, gdzie stanął do rywalizacji z Augustem Winterem, kandydatem socjalistów. W końcu zdobył wsparcie górnośląskiej endecji, uzyskując 28 475 głosów, co dawało mu 69,6% głosów, co zaowocowało jego mandatem poselskim.
W marcu 1906 roku, na mocy porozumienia z narodowcami, Królik zrzekł się swoich uprawnień, a nowym deputowanym został Adam Napieralski, który bezapelacyjnie wygrał wybory uzupełniające. W 1911 roku, w partnerstwie z innymi działaczami, takimi jak Michał Wolski i Jan Bondkowski, założył w Tarnowskich Górach ludowy bank, którego został pierwszym dyrektorem, a na tym stanowisku pracował aż do końca swojego życia.
Po wybuchu rewolucji listopadowej w 1918 roku, zorganizował w Tarnowskich Górach wiec, który miał na celu stworzenie polskiej rady ludowej. Wiosną roku następnego brał udział w pracach tajnego komitetu, którego zadaniem było zapewnienie władzy Polakom w Tarnowskich Górach. W grudniu 1919 roku Królik wszedł w skład nowo powstałej Powiatowej Rady Ludowej.
Zmarł 20 sierpnia 1923 roku i został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Anny w Tarnowskich Górach, w których się wychował i całe życie spędził.
Upamiętnienie
W Tarnowskich Górach można natrafić na ulicę noszącą imię Teofila Królika. Ulica ta znajduje się w obrębie Śródmieścia i jest to droga gminna klasy L, oznaczona numerem 270 105 S. Jej długość wynosi 329 m.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Joanna Szafruga-Sypniewska | Maria Pańczyk-Pozdziej | Aleksandra Skowronek | Arkadiusz Czech | Dariusz Rzepka | Roman Kolek | Piotr Zienc | Zbigniew Januszek | Krzysztof Śmieja | Andrzej Pilot | Piotr Buchwald | Jerzy Jóźwiak | Lucjan Karasiewicz | Zbigniew Głowacki (polityk) | Grzegorz Płaczek | Barbara Dziuk | Tomasz Głogowski | Jacek GuzyOceń: Teofil Królik