Teodor Kremski

---

Życiorys

Teodor Kremski przyszedł na świat 14 marca 1829 roku w Tarnowskich Górach. Swoją edukację rozpoczął w Carolinum w Nysie, a następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ukończeniu nauki we Wrocławiu kontynuował je na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn i ostatecznie zakończył na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Jako uznany specjalista w dziedzinie prawa świeckiego oraz kościelnego, rozpoczął pracę jako referendarz w Sądzie Powiatowym w Tarnowskich Górach.

W 1853 roku podjął decyzję o przerwie w karierze prawniczej, aby rozpocząć teologię katolicką we Wrocławiu, gdzie zdobył tytuł doktora obojga praw. 30 czerwca 1857 roku został wyświęcony na kapłana przez biskupa wrocławskiego, Heinricha Förstera, w katedrze pw. św. Jana Chrzciciela. Został członkiem diecezji wrocławskiej, a jego pierwszym zadaniem duszpasterskim była parafia św. Mikołaja w Bujakowie, gdzie wspierał chorego proboszcza, ks. Konstantynę Slottę.

W 1858 roku objął współpracę z ks. Hermanem Gleichem w parafii podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. 8 listopada 1860 roku, w Katowicach, objął zarząd tymczasowej świątyni pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, usytuowanej w rejonie przyszłego placu Wolności. Wiosną 1861 roku wziął udział w spotkaniu z biskupem Försterem oraz innymi osobami w celu omówienia budowy nowej świątyni.

Budowa kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny rozpoczęła się 31 sierpnia 1862 roku, a ks. Kremski, posiadając znaczne środki finansowe, ofiarował je na ten cel. 8 stycznia 1862 roku została powołana kuracja w Katowicach, w ramach której ks. Teodor otrzymał pełne uprawnienia duszpasterskie, jednak biskup podkreślił, iż nie jest to jeszcze parafia z powodu istniejących przeszkód.

W Katowicach, Kremski angażował się także w działalność edukacyjną, będąc jednym z inicjatorów powstania w 1864 roku prywatnej szkoły dla dziewcząt, mieszczącej się przy ulicy Młyńskiej. Ponadto, 2 kwietnia 1866 roku podczas kazania w drugi dzień świąt wielkanocnych, z powodu wcześniejszego przeziębienia, stracił głos, co uniemożliwiło mu działalność duszpasterską. Jego trudności zdrowotne wymusiły liczne podróże do Wiednia, Włoch, Hiszpanii oraz krajów Wschodu.

Po powrocie do Górnego Śląska, był zmuszony zrezygnować z pracy w Katowicach. W 1868 roku nowym kuratorem został ks. Victor Schmidt, który zakończył budowę kościoła Mariackiego, poświęconego 20 listopada 1870 roku. Od 30 czerwca 1867 roku, ks. Kremski pełnił funkcję komornika w parafii Trójcy Świętej w Leśnicy, a 16 sierpnia 1868 roku otrzymał tytuł ojca duchownego oraz kapelana w klasztorze służebniczek w Porębie.

W Porębie Kremski spotkał się we wrześniu oraz październiku 1868 roku z bł. Edmundem Bojanowskim, który znacząco wpłynął na jego duchowy rozwój oraz zaangażowanie w pomoc ubogim. 27 sierpnia 1869 roku gościł angielską konwertytkę, Francis Margaret Taylor. 23 kwietnia 1872 roku udał się z Poręby na uroczystość rodzinną do Tarnowskich Gór, gdzie zaskakująco odzyskał głos w trakcie wznoszenia toastów.

Po powrocie na stałe do Poręby, 25 listopada 1872 roku przeniósł się do Rybnika, gdzie objął posadę kapelana szpitala Juliusza. W szpitalu przyczynił się do powstania kaplicy, która została poświęcona w 1894 roku. W 1895 roku kuria wrocławska wyniosła go do rangi radcy duchownego, doceniając jego charytatywną oraz kaznodziejską działalność. Ks. Kremski spędził w Rybniku 34 lata, służąc chorym i ubogim, rozdzielając cały swój majątek.

Teodor Kremski zmarł na zawał serca 22 grudnia 1906 roku w Rybniku, niosąc pociechę umierającemu człowiekowi. Został pochowany na dawnym cmentarzu przy ulicy Cegielnianej, jednak jego grób nie przetrwał do dzisiejszych czasów.

Życie prywatne

Teodor Kremski wychował się w zamożnej i wpływowej rodzinie, do której należał Jan Kremski, właściciel składu z płótnem, oraz jego żona Maria. Jan, jako znany lokalny lider, pełnił rolę króla miejscowego Bractwa Strzeleckiego w 1812 roku, przy czym Maria była odpowiedzialna za domowe sprawy rodziny.

Charakteryzowano go jako osobę o otwartym i żwawym usposobieniu, która była niezwykle usłużna wobec innych. Teodor Kremski głosił kazania w dwóch językach: zarówno w języku niemieckim, jak i polskim, co świadczy o jego wszechstronności i zaangażowaniu w duchowe życie społeczności.

Jego aparycja była bardzo charakterystyczna; Teodor nosił brodę, co było spowodowane problemami ze zdrowiem, a jej celem była ochrona chorej krtani. Dodatkowo, często można go było zobaczyć w drucianych okularach, co również stało się częścią jego wizerunku.

---

Oceń: Teodor Kremski

---